‘Ολα τα είδη των ζώων έχουν συγκεκριμένες διατροφικές ανάγκες.Το κάθε ζώο στη φύση έχει τη δική του πηγή τροφής. Μπαίνοντας όλο και περισσότερο στη ζωή μας ως κατοικίδια, τα κουνέλια, πρέπει εμείς να τους διασφαλίσουμε μια ισορροπημένη διατροφή που θα τους προσφέρει μακροζωία και ευζωία.
Τα κατοικίδια κουνέλια ανήκουν στην οικογένεια Leporidae. Ο μέσος όρος της ζωής τους κυμαίνεται από 10 έως 12 έτη και το σωματικό τους βάρος στις νανόσωμες φυλές είναι εως 1 κιλό και στις γιγαντόσωμες εως 14 κιλά.
Η διατροφή των κουνελιών πρέπει να περιλαμβάνει φυτικές ίνες, Ω3-Ω6 λιπαρά οξέα, βιταμίνες, μέταλλα και μικρή ποσότητα σε Cα (1-1,5), υδατάνθρακες και λιπίδια. Η τυφλοτροφία δε θα πρέπει να θεωρείται κακή συμπεριφορά, αντίθετα βοηθάει το ζώο να λάβει μέσω των κοπράνων (πράσινα κόπρανα) του τυφλού, βιταμίνη Β, ηλεκτρολύτες και άζωτο. Τα νεογέννητα κουνελάκια διατρέφονται μόνο με γάλα μέχρι τη δέκατη μέρα της ζωής τους και από την δέκατη πέμπτη μέρα μπορούν να καταναλώνουν μικρές ποσότητες στερεής τροφής ενώ η τυφλοτροφία αρχίζει από την εικοστή μέρα.
Το κουνέλι είναι απαραίτητο να λαμβάνει καθημερινώς μεγάλη ποσότητα φυτικών ινών. Ο μέσος όρος αυτών θα πρέπει να είναι 18-24%. Οι φυτικές ίνες παρέχονται δίνοντας τρυφύλλι ή σανό καλής ποιοτητας που συμβάλλουν στη σωστή τριβή των δοντιών και στην πρόληψη των εντερίτιδων. Η έλλειψη των φυτικών ινών έχει ως αποτέλεσμα την ατονία του τυφλού εντέρου και του κόλου και τελικά τη διαταραχή της μικροβιακής χλωρίδας του πρώτου (τυφλό) ενώ η υψηλή περιεκτικότητα (18-22%) βοηθάει στην αποτροπή της παχυσαρκίας.
Οι πρωτεΐνες θα πρέπει να ανέρχονται στο ποσοστό των 15-18%. Όταν το ποσοστό των πρωτεινών ξεπερνάει το 18% αυξάνει το βάρος των κρεοπαραγωγών κουνελιών. Οι τροφές με υψηλά επίπεδα πρωτεΐνης και χαμηλά επίπεδα φυτικών ινών προσδίδουν γεύση, αλλά αυξάνουν τη νοσηρότητα και θνησιμότητα με αίτιο τη διάρροια.
Οι βιομηχανοποιημένες τροφές είναι σαφώς ευκολότερες στη χρήση. Προτιμούνται αυτές που βασίζονται στο τριφύλλι, αντί εκείνων που περιέχουν μηδική. Η υψηλή συγκέντρωση Ca στην τροφή μπορεί να οδηγήσει σε υπερασβεστιουρία και στο σχηματισμό ουρόλιθων.
Τα Ω3-Ω6 λιπαρά οξεα διατηρούν την καρδιά και τα αιμοφόρα αγγεία σε καλή κατάσταση.Η βιταμίνη Ε μειώνει τη γήρανση των κυττάρων, οι δε υδατάνθρακες και τα λιπίδια θα πρέπει να είναι σε χαμηλές αναλογίες για την αποφυγή της παχυσαρκίας και των γαστρεντερικών διαταραχών.
Η παπάγια,το βατόμουρο και το πεπόνι δίνονται σε ποσότητες περίπου 2 κουταλιές της σούπας ανα κιλό σωματικού βάρους για να διεγείρουν την όρεξη των ανόρεκτων κουνελιών. Τα ζώα θα πρέπει να έχουν στη διάθεσή τους καθαρό, φρέσκο νερό. Ο ημερήσιος μέσος όρος κατανάλωσης νερού είναι 50-150 ml ανά κιλό σωματικού βάρους.
Το κλουβί του κουνελιού επιβάλλεται να είναι μεγάλο(100cm πλάτος και 55cm βάθος ανά ζεύγος) για να μπορεί να κινείται αρκετά και ψηλό (65cm) για να στηρίζεται στα πίσω άκρα ώστε να καθαρίζεται.Το δάπεδο πρέπει να είναι πλαστικό για να βοηθάει στον εύκολο καθαρισμό του αλλά να μην είναι σχαρωτό διότι προδιαθέτει σε ποδοδερματίτιδα (έλκη στα μετατάρσια).Το υπόστρωμα του δαπέδου πρέπει να εμπεριέχει όσο το δυνατόν λιγότερη σκόνη και να είναι αποστειρωμένο. Το κλουβί να βρίσκεται σε σημείο όπου θα προστατεύεται από ρεύματα αέρα και από τον ήλιο, ενώ η κατάλληλη θερμοκράσια περιβάλλοντος κυμαίνεται από 16-24ºC.
Σύμφωνα με τα παραπάνω καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι τα κουνέλια για να έχουν μια ισορροπημένη διατροφή χρειάζονται πολλές φυτικές ίνες. Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με την τήρηση των κανόνων υγιεινής και στέγασης θα διασφαλίσουν τόσο στο ζώο οσο και στον ιδιοκτήτη του μια ευπρεπή συμβίωση.
ΠΗΓΕΣ
http://el.wikipedia.org/wiki/Κουνέλι
http://el.wikipedia.org/wiki/Τρωκτικά
Elizabeth V. Hillyer,DVM,Katherine E. Quesenberry,DVM,Ferrets,Rabbits and Rodents clinical medicine and surgery,1997
Stephen j. Birchard,DVM,MS,Diplomate ACVS, Robert G.Sherding,DVM, Diplomate ACVIM, SAUNDERS ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΚΤΗΝΙΑΤΡΙΚΗΣ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΖΩΩΝ,2008
