Η γάτα είναι ένα ζώο που βρίσκεται κοντά στον άνθρωπο περίπου 11.000 χρόνια.
Λόγω της ανεξάρτητης φύσης της, παρ` όλο που ο πληθυσμός της παγκοσμίως είναι γύρω στα 600 εκατομμύρια, μόνο ένα 3-4% θεωρείται ως οικόσιτη γάτα. Αυτό έχει επηρεάσει και τη διατροφική της εξέλιξη. Διατρέφεται κυρίως από τη φύση και δεν γίνονται γρήγορα εξελικτικές αλλαγές στο πεπτικό σύστημα. Π.χ. η γάτα δυσκολεύεται να διασπάσει τους υδατάνθρακες, σε σχέση με το σκύλο (σαρκοφάγος και αυτός) που έχει προσαρμόσει περισσότερο το πεπτικό του σύστημα. Είναι γνώριμη η εικόνα να καθόμαστε σε μία ταβέρνα και οι γάτες να έρχονται να «ζητιανεύουν» φαγητό, αλλά αν τους δώσουμε μία πατάτα ή ψωμί, θα πρέπει να πεινάνε πολύ για να το πάρουν.
Κατά τη διάρκεια των αιώνων, έχουν αναπτυχθεί κάποιοι μύθοι σχετικά με τις διατροφικές προτιμήσεις της γάτας. Ας αποκαταστήσουμε την αλήθεια.
Η γάτα χρειάζεται γάλα. – Το ένζυμο που διασπά τις πρωτεΐνες του γάλακτος, η λακτάση, με την πάροδο της ηλικίας, μειώνεται στον οργανισμό. Τα γατάκια μπορούν να πέψουν το γάλα, αλλά όσο μεγαλώνουν, τόσο λιγότερο το χρειάζονται.
Οι γάτες λατρεύουν τα ψάρια. – Οι γάτες τρώνε ψάρια όπως και κάθε άλλο κρέας, χωρίς όμως να έχουν κάποια ιδιαίτερη προτίμηση σε αυτό. Μάλιστα, οι «χορτασμένες» το αποφεύγουν. Οι γάτες, λόγω έλλειψης κάποιων ενζύμων, δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν πλήρως τη βιτ Β1 που περιέχεται στα ψάρια, με αποτέλεσμα η μακρόχρονη και αποκλειστική διατροφή με ψάρια να δημιουργεί νευρολογικά συμπτώματα. Άλλωστε, οι γάτες στα ψαράδικα πλοία, τα ποντίκια κυνηγούν.
Οι γάτες είναι πολύ εκλεκτικές. – Οι γάτες δεν έχουν τόσους πολλούς γευστικούς υποδοχείς όσους έχει ο άνθρωπος ή άλλα ζώα. Γι αυτό είναι «δύσκολες». Αν όμως το γεύμα είναι ζεστό, διεγείρονται και οι οσφρητικοί υποδοχείς και οι γευστικοί κάλυκες. Με αυτό τον τρόπο, η γάτα θα φάει πολύ περισσότερα φαγητά από όσα νομίζατε ότι τρώει.
